Als gedragstrainer zijn er al heel wat paarden gepasseerd. Ik zal niet snel favorieten hebben. Wel paarden die me beter liggen dan andere, en af en toe een enkeling die ik mijn hele leven zal herinneren. Zo ook de merrie Carrera die een serieus ongeluk heeft gehad.
Het verhaal van Carrera
Tijdens de opleiding trainden we regelmatig in een opfokstal op de grens tussen België en Nederland. Een heel fijne stal waarvan de eigenaar een echte oude rot in het vak is, maar het wel interessant vond hoe wij werken. Uiteraard ook omdat zijn eigen jonge paarden dan veel leerden als we een weekend daar geweest waren. Maar het was fijn om zoveel vertrouwen van hem te krijgen. En het zijn ook zo’n lieve mensen dus we werden steeds goed ontvangen.
Op een middag tijdens de lunch wandelden we met een groepje tussen de weien en zagen we gelijk dat er iets niet klopte. De draad van een wei lag plat omver en er stond een jaarling in het midden van het pad. De merrie had haar been uit de draad kunnen trekken toen ze vast zat… Dit was Carrera. Er hing een serieuze lap vlees los, dit konden we al van ver zien.
Iemand ging onmiddellijk de eigenaar van de stal verwittigen en de anderen bleven zo rustig mogelijk staan zodat de jaarling niet plots zou vluchten. Zeker niet met zo’n wonde, maar ook omdat de rest van de kudde nog in de wei stond die niet meer afgesloten was. Na kort overleg werd beslist om Carrera te proberen naar stal te verplaatsen. Enkele mensen bleven achter haar zodat ze niet kon omdraaien. Met een oudere merrie voor haar lukte het om haar te laten volgen.
Het was geen fijn zicht want ze kon niet meer op haar hoef staan. Vermoedelijk was de pees geraakt waardoor haar voetje omklapte naar achteren en ze dus ter hoogte van haar kroonrand steunde in plaats van op de onderkant van haar hoef. Maar het was op dat moment echt de enige optie. We konden haar tot in een ruime stal brengen. Ondertussen was de dierenarts al onderweg zodat zij snel in actie kon schieten en een beslissing nemen.
Na een kort onderzoek oordeelde de dierenarts dat ze de pees en de snijwonde kon herstellen en gaf de staleigenaar zijn fiat om eraan te beginnen. Omdat ze nog zo jong was wilde hij het risico nemen. Carrera werd gesedeerd en ter plaatse behandeld. Dit verliep allemaal goed. Maar dan begon de revalidatiefase… en dit was een heel lange weg. Niet enkel fysiek, vooral ook mentaal.
Blijf de positieve zaken aanmoedigen
Een jaarling die nog bijna niets kent en dan plots onverwacht van de wei af moet op een heftige manier. Je kan je best voorstellen dit voorval een serieuze indruk achterlaat. Doe daarbij dan nog de pijn, het lange stilstaan na de operatie, alleen in een stal staan en plots door mensen aangeraakt moeten worden om de wonde te verzorgen. Gevolg: Carrera kon niet meer benaderd worden en was extreem bang.
Mijn collega Anita heeft er uren tijd in gestoken om Carrera terug aan mensen en aanraking te laten wennen. En het is haar gelukt! Wel bleef de merrie schuchter en schrikkerig en ze was extreem gehecht aan haar maatje waar ze ondertussen bij stond. Haar onderbeen genas goed, maar bleef lange tijd stijf en is nu ook nog steeds overvuld in plaats van een mooi afgetekend onderbeen.
Omdat Carrera geen pijn meer leek te hebben, werd ze na een paar maanden mee ingezet als trainingspaard tijdens de lesweekends. Ondertussen zat ik in mijn laatste jaar van de opleiding en had de eer om als één van de eersten met haar te werken. De vraag is dan natuurlijk: wat kan je met haar nog trainen? Wat kan haar been aan en wat kan ze zelf mentaal aan?
De weg van de stal naar de piste was al een hele onderneming op zich omdat Carrera alles eng vond. Ook de eerste keer in de binnenpiste waar allerlei obstakels en een trailer stonden zorgden voor totale non-focus, briesen en trippelen. Maar toen we haar aan de hand aan het werk zetten gebeurde er iets ongelooflijks mooi: Carrera werd nieuwsgierig en je zag haar zelfvertrouwen groeien bij elke nieuwe oefening die ze overwon.
Als rijpaard zal ze nooit ingezet kunnen worden. Het idee is er wel om haar als fokmerrie te gebruiken als ze dit lichamelijk aankan. En regelmatig haar nieuwsgierigheid aanwakkeren stimuleert haar mentaal enorm. De weg die Carrera heeft afgelegd is bewonderenswaardig. Om daar zelf een klein deel van uit te maken geeft toch een bijzonder gevoel.
Heb jij een paard dat fysiek niet meer alles kan en waarbij je niet weet hoe je leuke grondwerkoefeningen kan inzetten? Boek een vrijblijvend kennismakingsgesprek via deze link zodat we samen kunnen bekijken of we jouw paard kunnen helpen.
Op de foto: Collega Sjoerd en ikzelf aan het werk met Carrera